Balıkçılık için yapılan desteklemeler doğrudan veya dolaylı olarak avcılık ve yetiştiricilik giderlerini azaltmakta veya balıkçılıktan elde edilen geliri artırmak amacıyla verilmektedir. Ancak avcılık ve destekler arasında şöyle bir olumsuz etkileşim sözkonusudur; Balık stokları üzerindeki av baskısının etkin bir şekilde kontrol edilmediği durumlarda destekler avlanmayı teşvik ederek bu baskının daha da artmasına yol açabilmektedir. Bu gibi durumlarda destekler kısa vadede avlanan balık miktarını artırmakla birlikte, uzun vadede stoklarının azalmasına yol açmakta ve balıkçılık sektörüne zarar vermektedir. Avrupa Birliği (AB), balıkçılık sektörü küresel balıkçılık krizinin önemli bir parçası durumundadır. AB Komisyonu’nun 2001 rakamlarına göre balıkçılık filosu %40 fazla kapasite ile avlanmaktaydı. Başka bir deyişle çok fazla gemi, çok az balığın peşine düşmüş durumdadır. Balıkçılığın doğrudan av baskısının yanı sıra çevre üzerinde başka bir takım olumsuz etkileri de vardır (diğer deniz canlılarının yanlışlıkla avlanması, deniz yatağının rahatsız edilmesi sonucunda dip canlılarının azalması vb.). Günümüzde yürütülen balıkçılık destekleme çalışmalarında “çevre” faktörü artık yeni odak noktası olmaktadır. Bu sebeple destekleme politikaları AB’de ve Dünyada artık çok daha çevreci bir anlayışla oluşturulmaktadır. Halihazırda balıkçılık faaliyetlerinin Devlet tarafından desteklendiği ülkemizde de balıkçı filosuyla doğal kaynaklar arasında bir dengesizlik sözkonusudur. AB’ye üyelik ile birlikte AB kurallarının geçerlilik kazanacağı balıkçılık sektörümüzü uyum şokundan korumak ve daha da önemlisi balık kaynaklarımızı korumak adına, balıkçılık desteklekleme ve koruma politikalarımızın günümüzde kabul gören “sürdürülebilirlik” anlayışına göre yeniden düzenlenmesi gerekmektedir.